Bu yüzden başarısızlığı gereğinden fazla övmeliyiz. Çünkü, başarısızlık nedeniyle elde edilmiş deneyim, en kıymetli ve öğreti kapasitesi en güçlü deneyimdir.
Başarısızlıklar, çabaya anlam katar.
Hayatta ‘Peşin Ödeme Sistemi’ mevcuttur. Ben önce sahip olayım, ardından gerekli çabayı göstererek onu hak ettiğimi ispatlayacağım, diye bir şey yoktur. Ortaya koyduklarınızın ve ortaya koyduğunuz kadarının karşılığını alacaksınız.
Çabalarınız sonucunda hissettiğiniz tatminsizlik bir illüzyondur. Artık içinizdeki “kurban olma” durumu aktive edilmiştir. Bu illüzyon, ‘bağlama’ durumunu da içinde taşır: ‘Bu şey tam olmadı, çünkü ‘şu’ yüzden. Eğer şunlar şunlar şunlar olsaydı, her şey muhteşem olacaktı.’ Olumsuz durumları ya da tatminsizlik hissini birçok başka şeye bağlayabilme imkanı mevcuttur: Kötü hava, demotive durum, uygunsuz psikoloji, kötü şans…
Çabanın yeterlisi ya da yetersizi yoktur. Kesintili olanı veya kesintisizleşmiş olanı vardır. Kesintili çaba için motivasyon (harekete gücü), dışarıdan tetiklenir ve kesintiye uğrarsa, -dışarıdan- yeniden motive olmak hiçbir işe yaramaz.
Kesintisiz motivasyonun daha anlaşılır adı, azimdir.
Azim=Niyet olarak formüle edebiliriz.
Eğer niyetiniz ‘çabalarınızın karşılığını’ almaksa, tatminsizlik kaçınılmazdır. Çabalarınızın karşılığı konusunda tereddüt duymanız (veya ‘acaba’ durumu), niyetin bozulmasıdır.
Ölçüsüsünün ‘servet’ olduğu başarı, başarı değildir. Gerçek başarı, soyut ve olumlu katkıların kendiliğinden doğmasını sağlayan bir merkezdir. Bu doğum sadece sizin için değil, başkaları için de -ve sizin sayenizde- mümkün olursa, olağanüstü bir başarıdan söz edebiliriz.
Ödülsüz bir çaba söz konusu dahi değildir. Eğer bu noktada anlaşamıyorsak, ödüle çabadan daha fazla takıldığınız anlamına gelir.
Karşınıza çıkan zorluklar ve engeller; durup dinlenmek ve çabalarınızı -niyetlerinizi- gözden geçirmek adına ortaya çıkmış eşsiz fırsatlardır. Bu fırsatların çoğu kez felaketleştirilmesinin arkasında yatan -örtülü- neden; güven, inanç, motivasyon eksikliğinden ziyade, saf korkudur.
Henry Ford korkuyu şu şekilde tanımlamıştır:
‘Eğer hedeflerinizden gözünüzü ayırırsanız, göreceğiniz şey korkudur.’
Hedefler size çabanızın amacını, gayesini doğrudan vermez. Hedeflerin amacı, ne için çabaladığınız ve bunun sonucunda duyumsayacaklarınızın, dışsal motivasyona ihtiyaç kalmaksızın, içeriden üretilme imkanını yaratmaktır.
Hayatta neler elde ettiğiniz ile ilgilenmekten daha çok, neler istediğiniz ve ne gibi bir çaba gösterebileceğiniz ile ilgilenmek, sizi her koşulda daha kazançlı yapacaktır.
Kural çok nettir: Vazgeçmezseniz, sizi yenemezler.
