Cemal Safi, Türk şiirine sade ve güçlü diliyle damgasını vuran önemli bir isimdir. 1938’de doğan ve 2018’de vefat eden Safi, şiirlerinde günlük hayattan imgeler kullanarak insan varoluşunu, sevgiyi, ölümü ve zamanın geçişini sorgulamıştır.
Safi’nin şiirleri, yalın ve akıcı bir dille yazılmış olmalarına rağmen derin anlamlar taşır. Şiirlerinde kullandığı imgeler ve metaforlar, okuyucuyu düşünmeye ve hissetmeye teşvik eder. Safi, şiirlerinde bireyin yalnızlığını ve toplumdaki yabancılaşmayı da ustalıkla dile getirmiştir.
Toplumsal ve politik konulara da değinen Cemal Safi, şiirlerinde haksızlıklara ve eşitsizliklere karşı sesini yükseltmiştir.
Safi’nin şiirleri birçok dile çevrilmiş ve yurt dışında da ilgi görmüştür. Yunus Emre Ödülü, Atatürk Kültür Sanat Ödülü ve Türk Dil Kurumu Dil ve Edebiyat Ödülü gibi birçok önemli ödüle layık görülmüştür.
Gönülden gördüğüm takvime göre,
Aldığım her nefes bir gün sayılır…
Kırdığın kadehte kalan ömrümden
Ağlarsın içtiğin yılları bilsen
Sayende sararıp solan ömrümden
Ağlarsın biçtiğin dalları bilsen.
Tarifin olmuyor ne kadar yazsam,
Ellerim tutmuyor resmini çizsem,
O güzel çehreni görmeyen ressam,
Bilmez ki dünyaya kör gelir gider…
Adını kağıda yazamıyorum,
Gün olur yerlere atılır diye.
Ellerim tumuyor çizemiyorum,
Resmini görenler tutulur diye…
İtiraf edilmez bir günah gibi,
Seni gizlemeye mecbur muyum ben?..
Sıratı geçecek imanım var da,
Aşkından geçmeye gözüm kesmiyor…
Ruhumda aşkınla kopan fırtına,
Nasihatla yatışır mı sevdiğim?…
Adımı Mecnunʼdan beter edişin,
Leylaʼdan daha çok yakışmış sana…
Mektubunda boş yere ninniler söylüyorsun;
Tatlı uykularımı giderken götürdün ya.
Ne halin var ise gör bundan böyle!
Sen benim gönlümün harcı değilsin…
