Bu yazımda, döneminin en çok tercüme edilen yazarlarından biri olan Stefan Zweig’in Korku eserinden, korku başta olmak üzere birçok duyguyu tarif eden, beğenip keyifle okuyacağınızı düşündüğüm alıntıları derledim.
İçte tutulan gözyaşları akıtılanlardan daha acıtıcıdır.
Maceranın gerçek bedeli tehlikeye atılabilmektir.
Yarın, ne kadar yakın ve ne kadar sonsuzca uzak.
Korku cezadan çok daha beterdir, çünkü ceza bellidir, ağır da olsa, hafif de, hiçbir zaman belirsizliğin dehşeti kadar, o sonsuz gerilimin ürkünçlüğü kadar kötü değildir.
Zamanın çoktan sildiği bir hata için cezalandırılabilir miydi insan?
Bir uçurumdan aşağı bakar gibi geçmişine bakıyordu.
Ilımlı bir mutluluk da talihsizlik kadar kışkırtıcı olabilir, umutsuzluğun getirdiği sürekli bir doyumsuzluktan daha tekinsizdir.
İnsanın vedalaşmak için ne kadar az zamana ihtiyacı olduğunu ve yanında götüremeyeceğini bilince her şeyin ne kadar değersiz göründüğünü fark edip korktu Irene.
Şimdi her şeyin sonuna yaklaştığı sırada ilk kez bir başlangıç hissediyordu.
Ve bir şeyi saklamak, söylemekten daha ağır gelir insana.
Ve son olarak hepimize umut olması için şu sözü bırakıyorum:
Her şey güzel olacak.
